Το πρωτόκολλο ΙΡ έδωσε τη δυνατότητα στο Internet να συνδέσει ετερογενή δίκτυα, χωρίς να επηρεάζεται από το υλικό από το οποίο αποτελούνται τα δίκτυα αυτά. Όταν ορίστηκε το ΙΡ, χρησιμοποιήθηκαν διευθύνσεις των 32 bit διότι έτσι μπορούσαν να συμπεριληφθούν πάνω από 1 εκατομμύριο δίκτυα. Οι δυνατές όμως διευθύνσεις ΙΡ κοντεύουν να εξαντληθούν και αυτό δημιούργησε την ανάγκη μιας νέας έκδοσης ΙΡ.
Η νέα αυτή έκδοση ΙΡ ονομάστηκε ΙΡ-next generation ή IPv6. Η έκδοση αυτή έχει όλες τις βασικές λειτουργίες του IPv4 αλλά χρησιμοποιεί μεγαλύτερου μήκους διευθύνσεις και διαφορετική μορφή επικεφαλίδων στα πακέτα. Επίσης η επικεφαλίδα του IPv6 είναι μεταβλητού μήκους.
Το πακέτο IPv6 ξεκινάει με μία βασική επικεφαλίδα, και μετά περιέχει επικεφαλίδες επέκτασης. Η βασική αυτή επικεφαλίδα περιέχει κυρίως τη διεύθυνση του αποστολέα και του παραλήπτη και κάποια επιπλέον πεδία που δείχνουν την έκδοση, το είδος της κυκλοφορίας και το μήκος του πακέτου.