Δίκτυα Υπολογιστών

Εισαγωγή
Τεχνικές Μεταγωγής
Μέσα Μετάδοσης

Εισαγωγή

Ο όρος “δίκτυα επικοινωνίας” (communication networks) αναφέρεται γενικά σε συστήματα υλικού, λογισμικού και υπηρεσιών / δυνατοτήτων, που στοχεύουν στη μετάδοση και δρομολόγηση δεδομένων, καθώς επίσης και στη μεταφορά πληροφορίας μεταξύ ηλεκτρονικών διατάξεων / σταθμών (όπως υπολογιστές διαφόρων κατηγοριών, τερματικά, τηλεφωνικές συσκευές).

	τηλεπικοινωνιακών δικτύων
	δικτύων υπολογιστών (τοπικά (LANs), μητροπολιτικά (MANs), ευρείας περιοχής (WANs) και διαδίκτυα)
	ψηφιακά δίκτυα ενοποιημένων υπηρεσιών στενής (N-ISDN) και ευρείας B-ISDN) ζώνης, καθώς και όλες τις ασύρματες επικοινωνιακές τεχνολογίες.

Για την ταξινόμηση των δικτύων επικοινωνίας μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφορα χαρακτηριστικά τους:

Η αρχιτεκτονική και οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά δεδομένων, όπου έχουμε:

Η προσφερόμενη γεωγραφική κάλυψη (όπου έχουμε)

	Το προσφερόμενο εύρος ζώνης (bandwidth)
	Το είδος των υποστηριζόμενων εφαρμογών
	Το κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας
	Το χρησιμοποιούμενο υλικό και λογισμικό, κλπ.

Τόσο η τεχνολογία όσο και τα διάφορα πρότυπα, οδηγούν προς ένα ενιαίο επικοινωνιακό σύστημα, το οποίο θα ενοποιεί όλα τα επικοινωνιακά σχήματα και το οποίο θα παρέχει ευρεία γεωγραφική κάλυψη, καθώς και ομοιογενή και φιλική πρόσβαση σε όλες τις πηγές πληροφορίας. Είναι σαφές ότι βασική προϋπόθεση, για την επίτευξη των ανωτέρω στόχων, αποτελεί η ύπαρξη μιας σύγχρονης πολυδύναμης τηλεπικοινωνιακής υποδομής. Η υποδομή θα πρέπει να παρέχει την ευρύτερη δυνατή γεωγραφική κάλυψη, να παρέχει ένα σύνολο προηγμένων τυποποιημένων βασικών υπηρεσιών υψηλής προστιθέμενης αξίας και να έχει ως προοπτική τη μετάβαση σε δίκτυα υψηλών ταχυτήτων (από 2 Mbps έως 622.5 Mbps.

Βασικό τεχνοοικονομικό παράγοντα ανάπτυξης κάθε επικοινωνιακής τεχνολογίας, αλλά και της λειτουργικής ολοκλήρωσης των επιμέρους υποδομών, αποτελεί η ύπαρξη ευρέως αποδεκτών και ώριμων προτύπων, τα οποία αναφέρονται σε πρωτόκολλα (δηλαδή ένα σύνολο κανόνων και συνθηκών που καθορίζουν τα της επικοινωνίας) μιας συγκεκριμένης αρχιτεκτονικής (μοντέλου αναφοράς).

Η πιο γνωστή αρχιτεκτονική είναι αυτή των επτά επιπέδων, η οποία περιγράφεται σαν Μοντέλο Αναφοράς Διασύνδεσης Ανοικτών Συστημάτων (OSIRM-Open Systems Interconnect Reference Model).

Παρά το γεγονός ότι το μοντέλο OSI συνέβαλλε τα μέγιστα στην ευρεία διάδοση των εννοιών των πρωτοκόλλων κατά στρώματα και ότι αποτελεί εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο συγκριτικής παρουσίασης και μελέτης των διαφόρων τεχνολογιών, τα ίδια τα πρωτόκολλα του OSI δεν έχουν την ευρεία διάδοση άλλων ανάλογων αρχιτεκτονικών (π.χ. της αρχιτεκτονικής DoD με το σωρό πρωτοκόλλων TCP/IP).

Η τεχνική περιγραφής που ακολουθείται στο μοντέλο OSI, είναι αυτή της αρχιτεκτονικής κατά στρώματα / επίπεδα (layered architecture). Κάθε ανοικτό σύστημα χωρίζεται λογικά σε ένα διατεταγμένο σύνολο από υποσυστήματα και οι επικοινωνιακές λειτουργίες διαμοιράζονται σε ένα κατακόρυφα διατεταγμένο σύνολο επιπέδων.Βασικές λειτουργίες που είναι κοινές σε όλα τα επίπεδα είναι:

	Ενθυλάκωση (Encapsulation)
	Τμηματοποίηση (Segmentation)
	Εγκατάσταση Σύνδεσης (Connection Establishment)
	Έλεγχος Ροής (Flow Control)
	Έλεγχος Σφάλματος (Error Control)
	Πολυπλεξία (Multiplexing)

Τεχνικές Μεταγωγής

Οι τεχνικές μεταγωγής (Switching Techniques) εφαρμόζονται στα δίκτυα μεταγωγής, που αποτελούν μια μεγάλη κατηγορία δικτύων. Η άλλη κατηγορία περιλαμβάνει τα δίκτυα εκπομπής (broadcasting networks), με πλέον αντιπροσωπευτικό εκπρόσωπο τα κλασσικά τοπικά δίκτυα υπολογιστών.

	Μεταγωγή Κυκλώματος
	Μεταγωγή Πακέτου
	Μεταγωγή Πλαισίου
	Μεταγωγή Κυψελίδων

Μέσα Μετάδοσης

Συνεστραμμένο Ζεύγος Καλωδίων (Twisted Pair)

	Ομοαξονικό Καλώδιο Βασικής Ζώνης (Baseband Coaxial Cable)
	Ομοαξονικό Καλώδιο Ευρείας Ζώνης (Broadband Coaxial Cable)
	Οπτικές Ίνες (Fiber Optics)