Σε ένα κυψελοειδές σύστημα η περιοχή που καλύπτεται από το δίκτυο χωρίζεται σε μικρότερα τμήματα, ή κελιά (cells). Ένα κελί αντιστοιχεί στην περιοχή που μπορεί να καλύψει ένας πομπός[6] (ή μια μικρή ομάδα από πομπούς). Το μέγεθος ενός κελιού καθορίζεται από την ισχύ μετάδοσης του πομπού και από την ευαισθησία λήψης του δέκτη.
Η βασική ιδέα πίσω από ένα κυψελοειδές σύστημα είναι η χρήση πομπών χαμηλής ισχύος σε κάθε κελί, έτσι ώστε να καθίσταται ικανή η αποδοτική επαναχρησιμοποίηση των διαθέσιμων συχνοτήτων. Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει είναι ότι επειδή οι πομποί είναι χαμηλής ισχύος, το σήμα δε μπορεί να διαδοθεί πολύ μακριά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η συχνότητα που χρησιμοποιείται σε ένα κελί να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά σε ένα άλλο κελί που βρίσκεται λίγο μακρύτερα. Για την αποδοτική επαναχρησιμοποίηση όμως, οι πομποί δε θα πρέπει να είναι πολύ ισχυροί, γιατί σ’ αυτή την περίπτωση μια συχνότητα δε θα μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί για πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα.
Αυτή η λειτουργία ονομάζεται frequency - reuse και χρησιμοποιείται από όλα τα σύγχρονα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας. Σύμφωνα με την ιδιότητα αυτή, οι συχνότητες που παραχωρούνται σε κάθε δίκτυο κατανέμονται κατάλληλα σε μια ομάδα από κελιά και στη συνέχεια, η κατανομή αυτή επαναλαμβάνεται σε ολόκληρη την περιοχή κάλυψης του δικτύου. Ένα παράδειγμα αυτής της περίπτωσης φαίνεται στο παρακάτω σχήμα. Στην περίπτωση αυτή, θεωρούμε ότι έχουν παραχωρηθεί 7 διαφορετικές συχνότητες στο δίκτυο.
Τα κελιά θα πρέπει να απέχουν αρκετή απόσταση το ένα από το άλλο, περίπου ίση με 2,5 έως 3 φορές τη διάμετρό τους, ώστε να ελαχιστοποιούνται οι παρεμβολές.
Τα κελιά ομαδοποιούνται σε συστάδες ή ομάδες (clusters). Ο αριθμός των κελιών που θα εμπεριέχονται σε μια συστάδα πρέπει να προσδιοριστεί, έτσι ώστε η τελευταία να μπορεί να επαναλαμβάνεται συνεχώς σε ολόκληρη την περιοχή κάλυψης του δικτύου. Μια συστάδα συνήθως περιέχει 4, 7 ή 21 κελιά.
Ο αριθμός των κελιών που περιέχονται σε μια συστάδα καθορίζει τη χωρητικότητα του κάθε κελιού. Δηλαδή, όσο λιγότερα κελιά περιέχονται σε μια συστάδα, τόσες περισσότερες συχνότητες (ή φυσικά κανάλια όπως λέγονται στο GSM) μπορεί να χρησιμοποιεί το κάθε ένα, αυξάνοντας έτσι τον αριθμό των χρηστών που μπορεί να εξυπηρετήσει.
Η έννοια της χωρητικότητας αναφέρεται στον αριθμό των χρηστών που μπορεί να εξυπηρετήσει ταυτόχρονα ένα κελί. Στο σύστημα GSM, όπως θα δούμε και παρακάτω, ο μέγιστος αριθμός χρηστών που μπορεί να εξυπηρετηθεί ταυτόχρονα από ένα κελί που χρησιμοποιεί μία συχνότητα (ή φυσικό κανάλι) είναι 7. Αυτό οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο το σύστημα GSM εκτελεί το διαμοιρασμό των φυσικών καναλιών του ανάμεσα στους χρήστες και για τον οποίο θα μιλήσουμε λεπτομερέστερα παρακάτω.