Πρόκειται για ένα πρωτόκολλο της ITU για δίκτυα WAN, το οποίο καθορίζει πως συνδέονται οι συσκευές του χρήστη και του δικτύου. Είναι ανεξάρτητο από τον τύπο των συστημάτων τα οποία είναι συνδεδεμένα στο δίκτυο.
Το Χ.25 χρησιμοποιείται κυρίως στα δίκτυα μεταγωγής πακέτου κοινών φορέων, όπως είναι οι τηλεπικοινωνιακές εταιρίες. Οι συνδρομητές χρεώνονται ανάλογα με τη χρήση του δικτύου.
Οι συσκευές ενός Χ.25 δικτύου χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες:
Πρόκειται για συσκευές που βρίσκονται στους τερματικούς σταθμούς του δικτύου (end system devices) και επικοινωνούν μέσα στο X.25 δίκτυο. Συνήθως πρόκειται για προσωπικούς υπολογιστές, ή παροχείς δικτύου (network hosts), οι οποίοι βρίσκονται στο χώρο των συνδρομητών του δικτύου.
Πρόκειται για τηλεπικοινωνιακές συσκευές όπως modems και διακόπτες μεταγωγής πακέτου, οι οποίες προσφέρουν περιβάλλον αλληλεπίδρασης μεταξύ DTE και PSE και συνήθως βρίσκονται στις εγκαταστάσεις των φορέων.
Πρόκειται για διακόπτες οι οποίοι στοιχειοθετούν και τον κύριο όγκο του δικτύου του φορέα. Μεταφέρουν δεδομένα από μία DTE συσκευή σε μία άλλη με χρήση του X.25.
Στην παρακάτω εικόνα βλέπουμε ένα δίκτυο X.25
Η συσκευή αυτή χρησιμοποιείται όταν μία DTE συσκευή είναι πολύ απλή για την πλήρη εφαρμογή των λειτουργιών του X.25. Τοποθετείται μεταξύ μίας DTE συσκευής και μίας DCE συσκευής και εκτελεί τρεις λειτουργίες:
a. διατήρηση ενδιάμεσης μνήμης (buffering)
b. συναρμολόγηση πακέτου (packet assembly)
c. αποσυναρμολόγηση πακέτου (packet disassembly)
To PAD τοποθετεί τα δεδομένα που αποστέλλονται από και προς την συσκευή DTE. Επίσης συναρμολογεί τα εξερχόμενα δεδομένα σε πακέτα και τα προωθεί στην συσκευή DCE, προσθέτοντας και την επικεφαλίδα του X.25.
Τέλος το PAD αποσυναρμολογεί τα εισερχόμενα πακέτα πριν να τα προωθήσει στη συσκευή DTE, αφαιρώντας και την X.25 επικεφαλίδα.
Μια Χ.25 συνδιάλεξη (session) δημιουργείται όταν μία DTE συσκευή ζητάει από κάποια άλλη να επικοινωνήσουν. Η συσκευή στην οποία φτάνει η αίτηση μπορεί να τη δεχτεί ή να την απορρίψει. Αν η αίτηση γίνει δεκτή, τότε τα δύο συστήματα ξεκινούν μία αμφίδρομη επικοινωνία. Η επικοινωνία αυτή μπορεί να τερματιστεί από οποιαδήποτε από τις δύο συσκευές. Για να επικοινωνήσουν οι συσκευές μετά τη διακοπή πρέπει να ξεκινήσει μια νέα συνδιάλεξη.
Οι DCE και DTE συσκευές χρησιμοποιούν στατιστική πολυπλεξία χρονικής διαίρεσης (Time Division Multiplexing) για τη μεταφορά των δεδομένων στο δίκτυο. Τόσο η συσκευή DTE όσο και το δίκτυο είναι υπεύθυνα για την πολυπλεξία πολλών συνδιαλέξεων σε μία επικοινωνιακή γραμμή. Έτσι ο χρήστης πιστεύει ότι η γραμμή είναι αφιερωμένη στην εφαρμογή του, ενώ στην πραγματικότητα τη μοιράζεται με άλλους χρήστες.
Η πολυπλεξία πολλών χρηστών σε μια φυσική επικοινωνιακή γραμμή ονομάζεται εικονικό κύκλωμα (virtual circuit-VC).
Ένα εικονικό κύκλωμα (virtual circuit-VC) λοιπόν είναι μια από- άκρη- σε- άκρη σύνδεση σε ένα δίκτυο μεταξύ δύο συσκευών DTE.. Στη σύνδεση μπορούν να παρεμβάλλονται ενδιάμεσοι κόμβοι, όπως συσκευές DCE και PSE.
Πολλά VC μπορούν να πολυπλεχτούν σε ένα φυσικό κύκλωμα. Η από-πολυπλεξία γίνεται στο τέλος της διαδρομής και τα δεδομένα αποστέλλονται στον προορισμό τους.
Υπάρχουν δύο είδη VC για το X.25
Η λειτουργία ενός X.25 ξεκινάει όταν το DTE καθορίζει με βάση τις επικεφαλίδες ποιο VC θα χρησιμοποιηθεί και στη συνέχεια αποστέλλει το πακέτο σε μία DCE συσκευή που είναι τοπικά συνδεδεμένη. Η συσκευή αυτή στη συνέχεια εξετάζει τις επικεφαλίδες των πακέτων για να επιλέξει το ανάλογο VC και μετά στέλνει τα πακέτα στο κοντινότερο PSE σε αυτή τη διαδρομή. Τα PSE μετά στέλνουν τα δεδομένα στον επόμενο σταθμό στο μονοπάτι, ο οποίος μπορεί να είναι είτε ένας ακόμη διακόπτης είτε μία άλλη συσκευή DCE.
Όταν τα δεδομένα φτάσουν στην απομακρυσμένη DCE συσκευή, διαβάζονται οι επικεφαλίδες των πακέτων για να προσδιοριστεί η διεύθυνση προορισμού. Στη συνέχεια τα πακέτα αποστέλλονται στην αντίστοιχη DTE. Αν πρόκειται για SVC και δεν υπάρχουν άλλα δεδομένα για μετάδοση, το VC διακόπτεται.