Οι δημιουργοί του Internet δεν είχαν την παραμικρή υποψία ότι θα εξελισσόταν σε ένα δίκτυο δημόσιας (ελεύθερης) πρόσβασης. Όπως πολλές άλλες πετυχημένες ιδέες, το «δίκτυο των δικτύων» εξελίχθηκε από ένα έργο που ξεκίνησε με πολύ διαφορετικό σκοπό: ένα δίκτυο που ονομαζόταν APRANET, σχεδιασμένο και δημιουργημένο το 1969 από τους Bolt, Beranek και Newman, κατόπιν συμβολαίου με την Advanced Research Projects Agency (υπηρεσία προωθημένων ερευνητικών έργων) του Υπουργείου Αμύνης των ΗΠΑ (ARPA).

To ΑRPANET ήταν ένα δίκτυο που διασύνδεε πανεπιστήμια και εταιρείες στρατιωτικών και αμυντικών έργων, δημιουργήθηκε για να βοηθήσει τους ερευνητές να μοιράζονται πληροφορίες, και όχι κατά τύχη, να μελετήσει τον τρόπο διατήρησης των επικοινωνιών σε περίπτωση πυρηνικής επίθεσης. Από το ταπεινό ξεκίνημα του - οι ιδρυτές του APRANET αρχικά επέτρεπαν μόνο σε ερευνητές να συνδέονται και να τρέχουν προγράμματα σε απομακρυσμένους υπολογιστές - το δίκτυο συνεχώς μεγάλωνε. Σύντομα πρόσθεσαν δυνατότητες μεταφοράς αρχείων, ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) και ταχυδρομικές λίστες (mailing lists) για να κρατήσουν σε επικοινωνία ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα.

Καθώς όμως το APRANET μεγάλωνε, άλλα δίκτυα δημιουργούνταν επίσης, και φάνηκε καθαρά ότι χρειαζόταν νέες μέθοδοι επικοινωνίας. Από το 1973 (την εποχή των mainframes), μία δεκαετία πριν γίνει η επανάσταση των PCs, η ARPA με το νέο της όνομα DARPA (Defence Advanced Research Project Agency) ξεκίνησε ένα πρόγραμμα με το όνομα Internetting Project (έργο διασύνδεσης δικτύων). Ο στόχος της ήταν να ερευνηθεί η διασύνδεση δικτύων. Κεντρικό σημείο της ιδέας του «internetting» ήταν η ανάγκη παράκαμψης των διαφορετικών μεθόδων που χρησιμοποιεί κάθε δίκτυο για την μεταφορά των πληροφοριών του. Όταν υλοποιηθούν σωστά - οι ονομαζόμενες πύλες επικοινωνίας (gateways) - μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την διασύνδεση δικτύων, μεταφέροντας πληροφορίες από το ένα στο άλλο με διαφανή τρόπο.